Kompozytor, pianista, pedagog, autor publikacji poświęconych muzyce. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie (obecnie Akademia Muzyczna), którą ukończył z wyróżnieniem na dwóch kierunkach: kompozycji i teorii muzyki. Kompozycji uczył się w klasie Stanisława Wiechowicza, a po jego śmierci u Krzysztofa Pendereckiego. Dalsze kształcenie podjął u Nadii Boulanger w Paryżu, odbywając tam w latach 1964, 1966, 1968 uzupełniające studia w zakresie kompozycji i gry na fortepianie.

Krzysztof Meyer po ukończeniu studiów podjął pracę pedagogiczną na macierzystej uczelni (1966-87). Pełnił obowiązki prorektora tej szkoły (1972-75) i kierownika Katedry Teorii Muzyki (1975-87). Jako wykładowca do uczelni powrócił ponownie w latach 2008-2014. Na stanowisku profesora kompozycji zatrudniony był również – od 1987 roku, przez ponad dwadzieścia lat – w Hochschule für Musik und Tanz w Kolonii. Prowadził także wykłady z problematyki muzyki współczesnej w takich krajach jak Austria, Brazylia, Francja, Niemcy, Szwajcaria, Wenezuela, Związek Radziecki.

Jako pianista współpracował z Zespołem MW2, koncertując w kraju i większości krajów europejskich (1966-68). W późniejszych latach występował jako pianista – solista lub kameralista – wykonując głównie własne utwory, koncentrując się na kompozycji, jako najważniejszej swojej działalności.

Krzysztof Meyer był członkiem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich (1971-89), zaś w latach 1985-89 jego prezesem. Przez czternaście lat uczestniczył w pracach komisji programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień" (1974-88).

Kompozytor zajmuje się również pisarstwem muzycznym. Jest autorem przetłumaczonej na 5 języków monografii Dymitra Szostakowicza, współautorem dwutomowej monografii Witolda Lutosławskiego, jak również kilkudziesięciu artykułów, głównie poświęconych muzyce współczesnej, publikowanych w Polsce i za granicą.