Tadeusz Paciorkiewicz
 Portret Tadeusza Paciorkiewicza, autor: Benedykt Jerzy Dorys, 1961 r. / źródło: Biblioteka Narodowa (Polona)
|
(17.10.1916 – 21.11.1998) kompozytor, organista i pedagog urodzony w Sierpcu, zmarły w Warszawie. Studiował w latach 1936-39 grę na organach u Bronisława Rutkowskiego w Konserwatorium Warszawskim, a po wojnie kompozycję w klasie Kazimierza Sikorskiego (dyplom w 1951) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi.
W pierwszych latach powojennych występował jako organista-wirtuoz oraz dyrygent chóralny, potem poświęcił się głównie pracy kompozytorskiej i pedagogicznej. W 1945 założył w Płocku Podstawową i Średnią Szkołę Muzyczną, której był dyrektorem i pedagogiem do 1949. Zajmował się też organizowaniem życia muzycznego na Mazowszu (m.in. zakładał chóry, nauczał dyrygentów). W latach 1949-59 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. W 1954 rozpoczął również działalność pedagogiczną w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie – od 1968 jako profesor. W latach 1963-69 był dziekanem Wydziału Kompozycji, Teorii i Dyrygentury, a w latach 1969-71 – rektorem warszawskiej uczelni.
Tadeusz Paciorkiewicz otrzymał wiele nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Ministra Obrony Narodowej (1968 i 1974), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1969 i 1978), Nagrodę Państwową III stopnia (1969), Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury (1972), Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1979) oraz Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich (1985). Został również odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Za Zasługi dla Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, Złotą Odznaką Honorową Za Zasługi dla Warszawy.
Źródło biogramu: www.polmic.pl, Małgorzata Kosińska.
|
